Het is goddelijk weer; aan een teer blauwe hemel straalt de zon zachtjes over het landschap en de daarin aanwezige wezens. Er wordt druk gewandeld, bijna iedereen is opgewekt, vriendelijk groetend, blij aanwezig. Er dobberen wat eendjes op het water, er dwarrelen wat blaadjes op het water. Het water stroomt en de blaadjes stromen mee.
……………rond gaat het leven.
De seizoenen volgen elkaar op in een eeuwig draaiende cirkel. Terwijl enerzijds de bladeren van de hazelaar aan het verkleuren zijn, zijn anderzijds aan hetzelfde takje de vrouwelijke katjes al te zien. Het leven lijkt soms ingewikkeld, maar is in wezen heel erg simpel vertelt zo’n struik.
………… door, trekken wij erop uit. Het is droog, de zon laat zich zien. Het is nog vrij stil op de Hooge Kampse plas, maar de vogels beginnen te komen. Het fietspad langs de plas vind ik altijd leuk.
Vandaag een klein herfstpoortje waar ik door rijdt.
…………..mijn best om naast mijn somberheid, de herfst een plaats te geven.
…
…….. een nieuwe poort…….
De DOM rechtovereind:
En. als afsluiting, een boom met blaadjes naast een boom zonder blaadjes.
Het is weer zaterdag, ik ontvang weer een brief van de gemeente. Eindelijk is mijn WMO probleem opgelost. Ze zeggen, officieel, in zwart en wit, op papier, dat mijn poetshulp, met terugwerkende kracht, weer betaald gaat worden. Wel moet ik nog, acte de presence, gaan geven op de hoorzitting over mijn protest tegen het stopzetten van mijn poetshulp. Ik zoek in de winkel, met zorg, het grootste stuk chocoladetaart uit. Maar ik blijf nog een beetje verdrietig over al het onnodige leed.
Ook al voel ik me nog een beetje als een kopje van fijn chinees porcelein, dat op de op hol geslagen lopende band staat te trillen, gaan Kelso en ik er op uit.
De poorten van de herfst………
…….. ga ik de tuin verder winterklaar maken. Vandaag maak ik foto’s van een laat bloeiende roos, ik zet mijn watermuziekje aan, ik geniet van het licht van de witte bosasters.
Het lijkt wel grootouderdag in het Noorderpark. Opa’s en oma’s die vliegers helpen oplaten tegen een strak blauwe lucht. Een gesminkte oma en kleinkind; opa oogt naturel. Oma’s met kindjes op de fiets; oma’s met fietsende kinderen. Hoe onmisbaar de oudere generaties zijn, blijkt toch steeds in tijden van schoolvakantie. Vandaag treffen de kinderen het met het weer.
Kelso rent als een windhond achter de bal aan; hij lijkt wel de FELTRO, een beroemde windhond uit De Goddelijke Komedie van Dante.
Ik heb voor de afwisseling mijn zware camera meegenomen. Het is maar goed dat er een antibibberprogramma in zit, want hoe verder ik inzoom des te duidelijker toont zich mijn instabiliteit.
Deze aalscholvers hebben een nieuw plekje veroverd om te zonnen. Er zijn nog genoeg zwanen in de direkte omtrek, maar de twee die hier huisden, zijn vertrokken. Op de voorgrond wat meerkoetjes, op de achtergrond wat smienten.
………….in mijn tuin.
ronDOM in het groen 